ரூமியின் வைரங்கள் -part 12

கடலைத் தேடி அலையுமொரு

அப்பாவி மீனைப்போல

என் இனிய பயணியே!

எங்கே போகிறாய் நீ?

எங்கெங்கு நீ சென்றபோதும்

என் நெஞ்சமே உனது இல்லம்

அந்தக் கடல் மட்டுமே

உன் தாகம் தீர்க்க முடியும்

*

தற்பெருமையில் திளைத்தவர்களாய்

ஒவ்வொரு மாயத்தோற்றத்தின் பின்னும்

துறத்தியபடி ஓடிக்கொண்டிருக்கிறோம்

எத்தனை விசித்திரம் இது!

வெறுமையான நம்மில்தான்

எத்தனை மகத்தான கனவுகள்!

*

தற்புகழ்ச்சியை நிறுத்திக்கொண்டு

உன் இதயத்தின் கண்களை

மற்ற உலகங்களை நோக்கி

நீ திறக்கும்போது

நீ செய்பவை எல்லாம்

புகழுக்குரியதாய் இருக்கும்

*

புத்திசாலித்தனமான கேள்விகளாலோ

உன் பதவியையும் செல்வத்தையும்

துறந்து விடுவதாலோ

சத்தியத்தின் ரகசியம் திறக்கப்பட மாட்டாது

வெறும் வார்த்தைகளால்

உன் இதயத்தை உயர்த்தமுடியாது நீ

இதயம் செலுத்த வேண்டிய கட்டணம்

ஆழ்ந்த வேதனை மட்டுமே!

*

காதலின்

எரியும் துயரைத் தாங்கிக்கொள்ள

எத்தனை வலிமை வேண்டும் ஒருவர்க்கு

இணைதலை நோக்கி ஓடுவதல்ல தீர்வு

வலிமை தேவைப்படுவதெல்லாம்

பிரிவின் நிலையில் மட்டுமே

*

ஒருவராலும் தீர்க்க இயலவில்லை

என் குழப்பத்தை

ஒருவரும் சொல்ல முடியவில்லை

நான் எங்கிருந்து வருகிறேன் என்று

இதோ

நாற்சந்தியில் நின்றபடி

ரத்தம் கசிகின்றது என் இதயம்

எவ்வழியில் வீடென்று திகைத்தபடி

*

வாழ்நாளெல்லாம்

கேள்விகளால் குடையப்பட்டு

ஒரு பித்தனைப்போல்

கதவைத் தட்டியிருந்தேன் நான்

திறந்தது அது!

தட்டியிருந்திருக்கிறேன்

உள்ளுக்குள் இருந்தே!

*

வதைபட்டோருக்கு

விடுதலை கொண்டுவந்தாய்

துயரமுற்றோர்க்கு

மகிழ்ச்சியின் கோப்பையைத் தந்தாய்

ஆனால் அவர்களோ மறந்துபோயினர்

வெகுகாலமாகவே

சொல், இன்னொரு முறை

நீ உன் கோப்பையைத் தரப்போவதில்லை எனில்

அவர்களுக்கு நீ சொல்ல நினைத்ததுதான் என்ன?

*

காதலில் தம்மை இழந்தோரிடம்

தாமதமாகவே வருகின்றாய் நீ

எனினும் உன் முழுமையான வல்லமையுடன்!

மான் ஒன்றின் நளினத்துடனோ

சிங்கமொன்றின் கம்பீரத்துடனோ

எப்படி வரினும் உன்

வாளின்றி வருவதில்லை நீ

*

சிலநேரங்களில் என் கோரிக்கைகளுக்குச்

செவி கொடுப்பதே இல்லை நீ

உன் பாதத்தை முத்தமிடவும்கூட

அனுமதிப்பதில்லை நீ

என்னை மூழ்கடி அல்லது எரித்துவிடு

என்ன கவலை எனக்கு?

நீயே என் உயிரின் தலைவன் எனும்போது

*

என் அணைப்பிலிருந்து நழுவி

நீ சென்றுவிட்ட நாள் முதலாய்

ஒருவரும் கண்டதில்லை என்னை

கண்ணீருடன் அல்லாமல்

என் இதயத்திலும் ஆத்மாவிலும்

எப்போதும் இருக்கிறாய் நீ

நீயும்கூட

என்னை மறக்கவேயில்லை அல்லவா?

*

மெழுகுவத்திகள் ஏற்றி வைத்தேன்

பூந்தோட்டத்தில் இன்றிரவு

பானங்களாலும் இனிப்புக்களாலும்

நிரப்பி வைத்தேன் மேசையை

இசைக்கலைஞர்களும்

இதோ வந்துவிட்டார்கள் இங்கே

எப்படி ஏங்குகிறது என் உள்ளம்

நீ இருக்கவேண்டும் என்று!

*

ஒருமுறை இறந்து போனேன்

ஒருவரும் கண்ணீர் வடிக்கவில்லை

இன்னொரு முறை வாழ்வேன் எனில்

எப்படி இருக்கவேண்டும் என்றறிவேன்

உன் அறியாமைப் பேச்சால் என்னைத் தூண்டுகிறாய்

அதுவோ வெற்றொலியாய்க் கேட்கிறது எனக்கு

*

எட்டுத் திசைகளிலிருந்தும்

வருகிறது கடவுளின் ஒளி

என்று சொல்லப்படுகிறது

’எங்கிருந்து?’ என்கிறது கூட்டம்

இடமும் வலமும் திரும்பியபடி

அதோ அவர்கள் ஒரு கணமாவது

இப்படியும் அப்படியும்

பார்க்காமல் இருந்தால்தானே!

*

உன்னுள்ளும் அதற்கப்பாலும்

மறைந்துள்ளதொரு குகை,

சிந்தைக்கெட்டாத விந்தைகள்!

ஒவ்வொருவருக்கும் உள்ளது

ஒரு வேலையும் ஒரு காதலனும்

எனினும், அந்த மறைவான காதலன்

அவனே மிகவும் இனிமையானவன்!

*

இதயமே! இப்பாதையில்

சொற்கள் வெறுமையானவை மட்டுமே

இணைதலின் வாசலில்

உன்னை முழுமையாய் அர்ப்பணித்துவிடு

அவனின் பறவைகள் திரிகின்ற வானத்தை

ஒருபோதும் எட்டிவிட முடியாது நீ

உன் சிறகுகளை உதிர்த்தால் அன்றி

*

உன் நினைவாகவே மாறிவிட்ட உயிர்

ஒருபோதும் பொய்யாவதில்லை

ஒருபோதும் மங்குவதில்லை

பிறையாகி நிற்கும் அந்த நிலா

அதன் தேய்வு என்பது

நிறைவடைதலின் ஆரம்பம்தானே!

*

என்னருமை ஆத்மாவே!

அற்பர்களை விட்டு நீங்கிவிடு

தூய உள்ளம் கொண்டோருடன்

நெருக்கமாக இரு

இனம் இனத்தை ஈர்க்கும்

காகம் உன்னை அழைத்துச் செல்லும்

இருகாட்டிற்கு

கிளி உன்னை இட்டுச் செல்லும்

கனிகள் இருக்குமிடம்

*

’என்ன செய்வது?’ என்று கேட்டேன்

இற என்றான்

‘நீர் நெய் ஆகிவிட்டது’ என்றேன்

இற என்றான்

’உன் ஒளியைச் சுற்றிவருமொரு

விட்டில் ஆவேன்’ என்றேன்

இற என்றான்!

*

திடீரென்று வந்து

திருடிச் சென்றாய்

என்னிடமிருந்து மூன்று:

இதயத்தின் அமைதி

முகத்தின் பொலிவு

விழிகளின் உறக்கம்

அடடா! எந்த மனமும்

கற்பனை செய்ய முடியாத அந்தக்

கையைப் போற்றுகிறேன்!

*

பிரபஞ்ச வெளிகளிலிருந்து

வந்திருக்கின்றாய் நீ

எனினும், இந்த மண்ணுருவத்தால்

வசியம் செய்யப்பட்டு

பூமியின் பிரஜையாய்க் கருதுகிறாய் உன்னை

உன் சுயம் எது என்பதை

ஏன் மறந்துவிட்டாய் நீ?

*

செழிப்பும் பதவியும்

சூஃபிக்குப் பெருஞ் சுமைகளே

தூய வறுமையின் வித்தையில்

காதலனின் பெருமையைக்

காண்கிறார் அவர்

*

ஒருபோதுன் பாதம் மிதித்து

மறுபோது காற்றில் தூசிபோல் குதிப்பது

நடனம் அல்ல

அதுவோ

ஈருலகிற்கும் அப்பால் குதிப்பது

உன் வேதனையின் ரத்தத்தில் ஆடுவது

உன் வாழ்க்கையை அர்ப்பணிப்பது

*

உன் காதலனைத் தேடுவதில் இருந்தும்

உன்னைத் திசைமாற்றுவது

உன் ஆசைகளே

இணைதலை நாடுகிறாய் எனில்

ஏக்கத்தின் தோட்டத்திற்குள் நுழை

*

பாதை முடிவதில்லை என்றபோதும்

ஓர் அடி எடுத்து வை

நடந்துகொண்டேயிரு

கலங்கியபடி பார்க்காதே தொலைவில்

இந்தப் பாதையில்

இதயமே உனது வழிகாட்டி ஆகட்டும்

உன் தேகமோ தயங்குகிறது

பயத்தால் நிரம்பியுள்ளது

*

காதலின் மீது காதலாகியிருக்கிறோம்

ஏனெனில், காதலே நமது மீட்சி

ஆத்மாவே நமது வழிகாட்டி

காதலே நமது பானம்

மூலத்தைக் காண முடியாதவன்மீது

கைசேதமே கவிந்துள்ளது

அவனின் பாதை தடைப்பட்டுள்ளது

அவனின் அறியாமையைக் கொண்டே

*

மண்ணில் காலடி வைத்தாய்

மகிழ்ச்சியில் சூல் கொண்ட பூமி

மலர்த்திவிட்டது கோடிப் பூக்களை

குதூகலம் எட்டியது வானத்தை

வியப்புடன் பார்த்தது

விண்மீன்களை நிலா

*

கற்பனையைக் கிளர்த்தும் ஈருலகங்களும்

நாம் வந்து போகும் தங்குமிடங்களே

ஆத்மாவைப் பற்றி நாம் கேள்விப்பட்டதெல்லாம்

பல பல குழந்தைக் கதைகளே!

*

“நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?” என்றேன்

ஆஹா! அதுவன்றோ கேள்வி! என்றான்

பகடியாடும் அவனின் வார்த்தைகள் கேட்டு

“இதுதான் நீ சொல்ல முடிந்ததா?” என்றேன்

என் பேச்சுக்களை எல்லாம் ஒதுக்கித் தள்ளினான்:

மார்க்கத்தின் மாணவனே!

ஒவ்வொரு கட்டத்திலும் கேட்டுக்கொண்டேயிரு

‘நான் என்ன செய்ய வேண்டும்?’ என்று

*

அஞ்சாதே! எப்போதும் உள்ளது மது

காதலுக்காக நீ தாகித்திருந்தால்

அஞ்சாதே! எப்போதும் உள்ளது நீர்

உன் உதடுகள் காய்ந்து வெடித்திருந்தால்

அஞ்சாதே! நீ பாழாகிப் போவதற்கு

உன்னுள் புதைந்துள்ளது பொக்கிஷம்

உன் கண்களைத் திற,

இவ்வுலகமொரு கனவு மட்டுமே!

*

நிலாவின் ஒளியைத் திருடிச்

சோலைக்குள் கொண்டு வந்தோம்

பூக்களின் தூக்கத்தைக் கலைக்க

விழித்தெழு! வெகுகாலம் பனிக்குள்

சிக்கிக் கிடந்துவிட்டது நம் கப்பல்

திறந்த கடலில் பாய்ந்து செல்லும்

காலம் வந்தது காண்

*

சூரியன் உன்னைச் சுட்டெரித்துவிடும்

காதலரின் நிழலடியில் தங்கியிரு

அவர்களின் சகவாசத்தில் படிப்படியாய் மாறுவாய்

நீயும் ஒருநாள், சூரியனைப் போல் சுடர்பவனாய்!

*

இரவின் இருளில்

நிலாக் கூடாரம் இட்டு வைத்தாய்

உறங்கும் ஞானத்தின் முகத்தின் மீது

தண்ணீர் தெளித்தாய்

ஒவ்வொருவருக்கும் ஆறுதல் சொன்னாய்

எனினும்,

ஏக்கத்தின் வாளால் வெட்டி வீழ்த்தினாய்

உறக்கத்தின் தலையை

*