பிரசவத்தின்
காயம்
இன்னமும்
ஆறாமல்
ஓடிக்கொண்டிருந்த
அந்த
நாயைக் கண்டு
முகம்
சுளித்துவிட்டோம்
ஆட்டொவிலிருந்த எல்லாரும்
அந்நிறம்
ஒரு மலருக்குரியதாய்
இருந்தபோதும்
அவ்வடிவு
ஒரு கனிக்கு
உரியதாய் இருந்தபோதும்
ரசிக்கமுடியாமல்
அருவருப்பின்
கூச்சமொன்று
தேகமெங்கும் நெளிந்தது
அந்த
எதிர்ப்பாராக் காட்சி
போய்க்கொண்டிருக்கும்
’பர்த்டே
பார்ட்டி’யை
முற்றிலும்
பாழாக்கிவிடுமோ
என அஞ்சினோம்
மறத்தல்
வேண்டி
மனதைத்
திசைமாற்றி
ஏதேதோ பேச்செடுத்தோம்
”அல்லாஹ்தான்
மறக்கடிக்க
வேண்டும்”
பிறிதேதும்
நினையாது
மறதி
ஒன்றையே பெருவரமாய்
அத்தருணத்தில்
யாசித்தோம்
தனது
குட்டிகளின்
பிறந்தநாள்
பரிசைச்
சுமந்தபடி
ஓடிக்கொண்டிருந்த
அத்தாயின்
முகம்
பார்க்க மறந்துவிட்டோம்
very wonderful observation. we all although some are normal, first feel the aversion only. then we may feel the pain the dog is undergoing. Is this due to circumstances? or our way of brought up?
ReplyDelete