யாளி

கூரிய பற்கள்

சிரிக்கும் வாயினுள்

கிடக்கும் கற்பந்து

கைவிட்டு அந்தக்

கற்பந்து எடுக்க

முயல்வார் யாவரும்

அலகிலா விளையாட்டாய்

வலக்கை மாற்றி

இடக்கை நுழைத்து

முயன்றான் அன்றொருவன்

யுக்தி குயுக்தி

எதுவும் பலிக்காது காணும்

வலக்கை முயல்வதால்

வலதுசாரிப் பந்தென்றும்

இடக்கை முயல்வதால்

இடதுசாரி பந்தென்றும்

இயம்பத் தகுமோ?

அதுவோ கற்பந்து

அதற்கேன் யாளியின் காபந்து?

’அதுதானே விழுங்கிற்று

அதுவே கக்கட்டுமே?’

என்றான் ஒருவன்

’எப்படி விழுங்கிற்றோ

அப்படியே கக்கும்’

என்பதும் சொன்னான் சேர்த்து

’பல்லுடைத்து

எடுப்போம் வெளியே’

என்றானொரு புரட்சிக்காரன்

‘யாளியின் வாய்

காதல்

அதனுள் என் மனம்

கற்பந்து’

என்றான் ஒரு யுவன்

விழுங்கவும் முடியாமல்

துப்பவும் முடியாமல்

அவ்ஸ்த்தை பாவனைதானோ

அதன் முகத்தில்?

அசப்பில்

ஆனந்தச் சிரிப்பாய்

தெரிகின்றதே?

இஃதொரு கலைஞனின்

குறியீட்டுச் சுயோவியம்

’யாருடைய தலை?’

என்றாரொரு தத்துவவாதி

யாருடைய பந்தென்றான்

பித்துவவாதி

யாளியொரு பிள்ளை ஆக

யசோதையின் கண்களால்

அதன் வாய்க்குள் பார்த்து

அதிசயித்தேன் நான்.