பாடல்
ஒன்று இசைத்தேன்
நீ வருவாய்
என்று
வழக்கம்
போல்
கண்ணீரை
அனுப்பி வைத்தாய்
உன்னைத்
தழுவுவது
போல்
தோன்றியது
என்னுள்
இழைந்த
ஆலாபனை
கீதம்
மௌனமாகிறது
சில நேரம்
உன் முத்தம்
கிடைத்ததுபோல்
சில நேரம்
உன்னைப்
பிரிவது போல்
உன் சுவை
ஊட்டிப்
பசி பெருக்கும்
இசை
ஸ்வர
இதழ்களில்
இசைப்பூவின்
தரிசனம்
மனம்
கரைய இழைந்த
மணம்
என்ன?
ஊன் உருக
இனித்த
தேன்
என்ன?
பண் செய்த
புண்
ஒவ்வொன்றும்
ஆகும்
உன்னைப்
பார்க்கும்
கண்
இத்தனை
மென்மையான
இசையை
எப்படித்தான்
தாங்குகிறதோ
கருவி?
உன் இசை
மரணக்
காம்பில்
சுரக்கும்
பாலோ?
உன் இசை
என் வெளியே
விரிகின்ற
விருட்ச
நிழல்
என் உள்ளே
எரிகின்ற
விரகத்
தழல்
என் ஸ்வரங்களின்
உச்ச
ஸ்தாயிகள்
உன் உதடுகளில்
முத்தமிட
எத்தனிக்கும்
காலத்திற்கு
வெளியே
உன்னோடு
உலவி வர
கதவு
திறக்கும்
இசை
இசையின்
கண்ணாமூச்சி
விளையாட்டில்
நான்
உன்னுள்
கண்பொத்தினேன்
நீ
என்னுள்
ஒளிந்து கொண்டாய்
தீ தின்னும்
மெழுகுப்
பதக் கனியானேன்
இசையால்
என்னை
நீ தின்னும்
பொழுதுகளில்
இசையின்
இருளறையில்
உன் மூச்சுடன்
முயங்கி
வந்தேன்
a
No comments:
Post a Comment