ஆதம் கீதம்

வலது பக்கம் கடல்

இடது பக்கம் மலை

அலைகள் புரளும் கரை

மண்ணாகவில்லை நீர்

நீராகவில்லை மண்

உயிராகவில்லை உடல்

உடலாகவில்லை உயிர்

இரண்டிற்கும் இடையில்

இரண்டினும் வேறாய்

இருந்தேன் நான்

மூல ஒளியின்

முகவரியில் இருந்து

முதல் ஒளி

என்னைத் தீண்ட

எதிர்பார்த்திருந்தேன்

இருளும் ஒளியும்

இல்லாத பொழுதில்

ஒளியின் ஒளி வந்து

வழிகாட்டக் காத்திருந்தேன்

தூது வந்த

உயிரின் மூச்சில்

உள்ளும் புறமும்

நறுமணம் ஆனது

உயிரின் உயிருடன்

திருமணம் ஆனது

தன்னுள் இருந்ததை

என்னுள் வைத்தான்

ஒளிச்சிறகுகளின்

எல்லைக்கு அப்பால்

ஏகனின் ஒளி காண

ஏகும் ஒளி

என்னுள் வந்ததால்

விண்ணிலும் மண்ணிலும்

விரிந்த சிறகுகள்

அத்தனையும் எனக்குள்

அடங்கின

இறைவனின் பெயருடன்

இணைந்த பெயருக்கு

வடிவாகி நின்றேன்

அனைத்துப் பெயர்களும்

அருளானது

புறத்தில் ஒளியைப்

பார்க்கும் நெருப்பு

அகத்தில் ஒளியைப்

பார்க்கவில்லை

மண்ணின் முன் அது

இருளானது

முகூர்த்தம் முடிந்து

முதலிரவானது

அகத்தின் ஒளியைத் தேடினேன்

அகப்படாததால் வாடினேன்

இணையில்லான்

என்னிலிருந்து எனக்கொரு

இணை செய்தான்

துயிலும்போது

துணை செய்தான்

வளைந்த எலும்பில்

வடிவாகி வந்தாள் அவள்

அந்தரங்கத்தின் சாரம்

ஆனது என் தாரம்

தன்னிலிருந்து

என்னுள் வைத்ததைப்

பெண்ணில் காணச் செய்தான்

பேரின்பம் பேணச் செய்தான்

உயிரின் உயிரை

உடலின் உடலில்

கண்டேன்

காதல் கொண்டேன்

சுடரில் சுகம் பெறும் முன்

விளக்கை வாழ்த்தச் சொன்னான்

அடிமை தன் சாரத்தில்

அமைதி பெற்றிட

அடிமைத்தனத்தின் சாரம்

அவசியம் அல்லவா?

முதல் ஒளியான

விளக்கின் மீது

விளம்பும் வாழ்த்து

மூல மந்திரத்தின்

விளக்கம் அல்லவா?

அகிலங்களின் இறைவனுடன்

அகிலங்களின் அருட்கொடையை

இணையாக்காது

இணைத்து வைப்பதே

இணையுடன் இணைவதற்கு

மணக்கொடை ஆனது

தொழுகைகள்

சொர்க்கத்தின்

திறவுகோல் அல்லவா?

வெளிப்பட்ட உள்ளொளி

வெளிச்சமிட்ட உள்ளன்பில்

களித்திருந்தேன்…

கள்ளமில்லாக்

காதல் நாட்கள்

கழித்திருந்தேன்

நெருப்பின் ஒளி

நேச மொழி

பகர்ந்து மயக்கியதில்

விருப்புற்றுச் சுவைத்தாள்

விலக்குக் கனி

ரசித்ததால்

புசித்தேன் நான்

சோதிக் கனி

பாதிச் சுவைத்துத் தந்த

மீதிக்கனி

சோதனையில் தாழ்ந்தோம்

வேதனையில் வீழ்ந்தோம்

என்னுடலைத் தன்னுடலின்

மூலமாய்க் கொண்டவள்

என்னுடலின் மூலத்திற்கு

அழைத்து வந்தாள்

ரத்தம் ஓட்டுவான் என்று

வானவர்கள் சொன்னவனின்

ரத்த நாளங்களில் ஓடுபவன்

செய்த சூழ்ச்சியால்,

உயிரின் பன்னீர்

உருக்கொள்ளும்

கருவறை வாசலில்

கசிந்தது

உதிரச் செந்நீர்

அத்தனை பெயரையும்

அப்பால் ஆக்கி

முத்தாகிச் சுடர்ந்த

முதல் ஒளியின் பெயரை

முன்வைத்துக் கேட்டேன்

மன்னிப்பைப் பெற்றேன்

தீயொளியின் பக்கம்

திரும்பியவர்க்கெல்லாம்

மன்னிப்பைப் பெறும் மார்க்கம்

முதல் ஒளியின் முற்றத்தில்

போய் நின்று கேட்பதன்றோ?

என்னுள் வந்த

ஒளியை விட்டு

ஒதுங்கிப் போனவன்

என்னுருவில் வரும்

விழுதுகளை எல்லாம்

தீயில் வீழ்த்திவிட நாடுகிறான்

திட்டங்கள் பலவும் போடுகிறான்

நயமாய் நாடகம் ஆடுகிறான்

என்னுள் வந்த ஒளியை

நேசமுடன் நெஞ்சில்

ஏந்தி வருபவரைக் கண்டால்

எரிந்துவிடும் அச்சத்தில்

தூர தூரம் ஓடுகிறான்.