சூரியனும்
சந்திரனும்
நெய்யும்
திரைகளில்
மறைந்திருக்கிறாய்
நீ
உன் கவிதையில்
அசைகிறது
உன் அழகின்
நிழல்
உன் பாதம்
நோக்கி
என் பார்வை
நீளும்போதெல்லாம்
என் முகத்தை
உயர்த்துகிறாய்
உன் முகத்திற்கு
உன் பேச்சு
உன் வார்த்தைகள்
உன் அர்த்தங்கள்
நம் உரையாடல்!
நான்
உன் பிரதி
நீயே
என் நிதி
என் முகத்தின்
முன்
நீ கதவுகளைத்
திறந்துகொண்டே போனாய்
என் முதுகின்
பின்
நான்
கதவுகளை மூடிக்கொண்டே வந்தேன்
நீ என்னில்
செய்த காயங்கள்
என் பார்வைக்கு
மட்டும்
நீ காயம்
செய்த இடங்கள்
உனக்கு
மட்டும்.
No comments:
Post a Comment