ரூமியின் வைரங்கள் - part 9

காதல் மதுவின்

போதையில் கனிந்து

தன்னை இழந்து

இனிமை நிறைந்துள்ள தலைவன்...

‘எனக்குத் தருவீரா

உங்கள் இனிமையில் கொஞ்சம்?’

‘ஏதுமில்லையே என்னிடம்’ என்கிறார்

தன் செழிப்பை அறியாதவராய்

*

ஆசைகளின் கூச்சலில் செவிடாகி

அறியாதிருக்கிறாய்...

இதயத்தின் உள்ளே

இருக்கிறான் காதலன்!

இரைச்சலை நிறுத்து

மௌனத்தில் கேடாபாய்

அவன் குரல்

*

உன் பெயரை உச்சரித்தல்

உன்னைக் காண உதவுவதில்லை

உன் முகத்தின் ஒளயில்

என் கண்கள் கூசி இருள்கின்றன

உன் உதடுகளுக்கான ஏக்கம்

அவற்றை அழைத்து வருவதில்லை அருகில்

என்னை விட்டும் உன்னைத் திரையிடுவது

உன்னைப் பற்றிய என் நினைவே!

*

இந்தக் காதல் ஒரு பேரரசன்

ஆனால், அதன் கொடி மறைந்துள்ளது

சத்தியத்தைப் பேசுகிறது குர்ஆன்

ஆனால், அதன் அற்புதம் மறைந்துள்ளது

ஒவ்வொரு காதலனின் உள்ளத்தையும்

காதல் தன் அம்பால் துளைத்துள்ளது

ரத்தம் வழிந்தோடுகிறது

ஆனால், காயம் மறைந்துள்ளது!

*

இரவிடம் நான் சொன்னேன்:

“நெடுநேரம் இங்கு இருப்பதில்லை நீ

அதனால்தான் நிலவைக் காதலிக்கின்றாய்”

இரவு என்னை நோக்கிச் சொன்னது:

“அது என் தவறல்ல

சூரியனை ஒருபோதும் பார்ப்பதில்லை நான்

எல்லையற்ற காதலை எப்படி அறிவேன்?”

*

இருப்பதா அல்லது இல்லாமல் போவதா

என்பதல்ல என் குழப்பம்

ஈருலகம் விட்டுத் தப்பித்தல்

அது ஒன்றும் வீரம் அல்ல

என்னுள் இருக்கும் அற்புதங்களை

அறியாதிருக்கிறேன்

என்பதுதான்

உண்மையில் பைத்தியக்காரத்தனம்!

*

உன் பாதங்களைப் பற்றியிருக்கிறேன்

உன் கைகளை எட்டமுடியவில்லை என்னால்

யாரிடம் திரும்புவேன் நான்,

உன் காதல் மட்டுமே என் தேவை எனும்போது?

என்னைப் பகடி செய்கிறாய் நீ:

“உன் விழிகளில் கண்ணீர் இல்லையே?”

உடைகிறது என் உள்ளம்...

என் இமைகளில் ஒளிரும் துளிகள்

உனக்குத் தெரியவே இல்லையா?

*

நண்பனே!

உன் பேரன்பால் என்னைச் செய்து

ரத்தமும் சதையும் ஆன

ஆடை ஒன்றை அணிவித்தாய்

பிறகு உன் இதயத்தில் இருந்து

விதையொன்றை என்னுள் புதைத்தாய்

நீ மட்டுமே இருக்கின்றாய் என்னும்

புனித இடமாக்கினாய்

இந்தப் பிரபஞ்சத்தை

*

ஒரு முத்தம் கேட்டேன்

ஆறு தந்தாய்

எங்கிருந்து கற்றாய்

இந்தக் கலைத்திறன்?

கனிவும் தாராளமும் நிறைந்து...

இந்த உலகத்தைச் சேர்ந்தவன் அல்ல நீ!

*

தொழுகையில் தரையைத்

தொடுகின்ற போது

உன்னை அன்றி

என் இலக்கு

வேறெதுவும் இல்லை

தோட்டங்கள் பூக்கள் பறவைகள்

ஆனந்த நடனம் என்று

நான் பேசுபவை எல்லாம்

சாக்கு போக்குகள் மட்டுமே

*

நண்பனை நான் காணும்போது

என் பார்வையில் திருப்தி ஆகிறேன்

ஆனால்

காட்சியும் நண்பனும்

இரண்டாக இருக்க இயலாது

அவன்தான் பார்க்கிறான்

என் கண்களால்!

*

உன்னைப் பற்றிக் கதைத்திருந்தேன்

என்னை மௌனம் ஆக்கினாய்

உன் இனிமையைச் சுவைத்தேன்

எல்லாம் நின்றுவிட்டது

பரவத்தில் ஓடினேன்

என் இதயத்தின் வீட்டிற்குள்

அங்கே,

என்னைப் பிடித்துக்கொண்டாய் நீ!

*

தீயினால் மட்டும் ஆவதல்ல சூடு

என் கதவின் வழியே

சட்டென்று நீ நடக்கும்போது

கதகதப்பை உணர்கின்றேன்

வருவதாய்ச் சொல்லி நீ

வாராமல் போகையில்

சில்லிட்டு உறைகின்றேன்

பனியினால் மட்டும் ஆவதல்ல குளிர்!

*

தாகித்த இதயமாய் இரு

ஓய்வின்றித் தேடு

உன்னுள் ஆழத்தில் மறைந்திருக்கும்

சப்தமற்ற இந்த ஏக்கமே

நீ பேசும் ஒவ்வொரு வார்த்தைக்கும்

மூல ஊற்றாக இருக்கட்டும்

*

கனவுகளில் கவனம் கலைந்தவனாய்

நண்பனின் மீது மோதிக்கொண்டாய்

அவனின் இருப்பினை உணர்ந்து

உன் பாதையில் உறைந்துவிட்டாய்

நேருக்கு நேராய் அவனைக் காணும்

வலிமை உன்னிடம் இல்லை எனில்

காதலின் குடிகாரர் கூட்டத்தை

ஏன் தேடுகிறாய் நீ?

*

நண்பனே!

என் வாழ்க்கை உனக்கு அர்ப்பணம்

என்னை ஏற்றுக்கொள்

உன் மதுவால் போதையாக்கி

ஈருலகை விட்டும் காப்பாற்று

உன்னை அன்றி வேறெதில் பொருந்தினாலும்

என் இதயத்தைத் தீயில் இட்டுவிடு!

*

நீ இன்றி மது இல்லை

உன் கைகள் இல்லை எனில்

ஜெப மாலையால் பயன் இல்லை

தொலைவில் இருந்து உத்தரவிடுகிறாய்

’நடனம் ஆடு’ என்று

என் காதலனே!

மேடையமைத்து நீ

திரையை விலக்கவில்லை என்றால்

எப்படி ஆடுவேன் நான்?

*

என் இதயத்தின் ஒளியும்

என் ஆன்மாவின் நிம்மதியும் நீயே!

வம்புகள் செய்பவனும் நீயே!

‘நண்பனைப் பார்த்திருக்கிறாயா?’

என்று கேட்கிறாய் மீண்டும் மீண்டும்

நன்றாகத் தெரியும்தான் உனக்கு

நண்பன் பார்க்கப்பட முடியாதவன் என்று!